We gaan voor een weekje naar Sardinie. Eigenlijk weten we niet goed wat te verwachten maar we hopen er het beste van. Sardinie is zo groot als Belgie, groot voor een eiland dus en wij gaan naar de zuidkust om juist te zijn.
We vertrekken op zaterdag met een SN Brussels vliegtuig dat gecharterd is door Thomas Cook en 2 uur later, rond 10uur, zijn we ter plaatse in Cagliari. We worden opgevangen door de plaatselijke hostess en een minibus brengt ons en 3 medereizigers naar het hotel Costa dei Fiori. Het hotel ligt wat afgelegen, en bestaat uit verschillende gebouwen gelegen in een grote tuin met palmbomen, het is er rustig en iedereen loopt over van vriendelijkheid. We pikken een pizza en een salade mee voor de lunch en installeren ons in de namiddag aan het zwembad.
Ik heb ontdekt dat er een duikshop is in het hotel. Fabrizzio Vacca, de duikmeester, is een joviale jonge kerel en stelt voor om in aansluiting van mijn Scuba Diver Certificate het Open Water Certificate te halen. Dat houdt in nog wat theorie, schriftelijk examen, 2 sessies in het zwembad en 2 duiken in de zee. Allee vooruit waarom niet.
Zondag doen we het rustig aan. Ik fris mijn duiktheorie nog wat op en in de namiddag probeer ik een en ander nog in praktijk te brengen in het zwembad. In tegenstelling met mijn vorige duiken in Thailand en Cuba is het duikpak dat hij ter beschikking stelt veel dikker en volledig inclusief kap, en dat maakt behoorlijk wat verschil in warmte en drijfvermogen.
Het weer is ideaal en 's avonds genieten we ten volle van het restaurant in open lucht en de sardijnse gerechten.
's Maandags heb ik afgesproken voor de eerste duik in zee om 9h. We gaan even buiten de kust voor anker, waar in de romeinse tijd de haven lag. Daar zouden vooral resten van amforas te vinden zijn. En dat klopt ook. Maar nu zijn scherven, al zijn ze ook 2000 jaar oud, niet echt zo spectaculair als kleurrijk koraal en vissen allerhande, en dat is hier helemaal niet aanwezig. De middellandse zee is nu eenmaal niet de caraibische zee. Maar goed, het is een ervaring. En in de namiddag is het tijd voor het schriftelijk eindexamen, 50 meerkeuze vragen oplossen in maximaal een uur tijd. En dan volgt er nog een sessie in het zwembad. Al bij al een goed gevulde en vermoeiende dag.
Dinsdag is het weer omgeslagen. 's Nachts heeft het behoorlijk geonweerd, er vallen nu nog enkele regendruppels en er staat een strakke wind vanop zee. Duiken lijkt niet mogelijk. De zee is veel te woelig, vooral omdat het niet echt een gewone duik is dan wel een aantal voorgeschreven oefeningen die onder water moeten uitgevoerd worden: gewichten afleggen en terug aangespen, zwemvliezen aan en uit doen, vest met duikfles uit en aan doen en tenslotte vanuit een diepte van 6m naar de oppervlakte komen enkel uitademend. Een hele boterham. Rond 15h proberen we het en even buiten de havenmond is er een plek dat én diep genoeg is én rustig genoeg. Het is niet echt gemakkelijk, zelfs ietwat stresserend en het lukt net.
Woensdag is een dag van platte rust. De zon schijnt en we gaan er eens echt van genieten, zalig niksdoen. Boekske lezen, beetje zwemmen, een wandelingetje maken en de omgeving wat verkennen, genieten van de tuin, echt vakantie. We beperken ons voor de lunch tot een schotel vers fruit, want de maaltijden zijn niet enkel lekker ze zijn ook nog eens overvloedig en deze avond is er een speciaal sardisch menu voorzien en dat wordt opgeluisterd door een groep in traditionele kledij met zang, dans en muziek. Het eten is overweldigend, het kader mooi, de temperatuur uitstekend en de voorstelling best genietbaar.
Donderdag hebben we een uitstap gepland naar het binnenland. 's Nachts heeft het weer gedonderd en gegoten. Gelukkig is het nu droog maar het is overtrokken. We gaan naar Barumini een prehistorisch fort dat gebouwd werd rond, en ter verdediging van een bron. Een metershoge toren opgebouwd uit reuzegrote rotsblokken die gewoon op elkaar gezet zijn en die mekaar in evenwicht houden. Een straf staaltje van bouwkunde. Daarna is er nog een bezoek aan een dorp dat bekend staat om zijn politiek getinte muurschilderingen aan de huisgevels, en een kaasfabriek waar grote hoeveelheden schapenkaas ligt te rijpen in koele opslagplaatsen. Een lokale specialiteit is gedroogde lamsmaag met daarin nog de moedermelk die uiteindelijk op natuurlijke wijze tot een soort kaas verworden is en als een dure lekkernij wordt beschouwd. Een lekkernij maar ook illegaal en eigenlijk verboden want een en ander beantwoord niet aan de nodige hygienische voorschriften. Rare jongens die sardijnen.
Vrijdag, laatste dag hebben we nog een jeep safari geboekt. 3 landrovers met het merendeel italianen, 2 overjaarse engelsen +80tigers en 2 belgkses, brengen ons langs de zuidkust van Sardinie. Een grillige kustlijn, afwisselend mooie zandstranden en woest uitziende klippen. Op regelmatige afstanden staan nog oude wachttorens die dateren uit de spaanse overheersing die moesten waarschuwen tegen dreigend gevaar van op zee. Via de overzetboot naar het Isola St.Pietro een klein eilandje met een heel mooie en soms woeste kust. Hier wordt jaarlijks nog op traditionele wijze aan tonijnvangst gedaan. Carloforte is een traditionele mediterane italiaanse stad, met gezellige straatjes, een jachthaven en een vissershaven. Daar wordt ons een uitgebreide lunch aangeboden met een tonijnsteak als hoofdgerecht, een maaltijd om "U" tegen te zeggen.
De terugtocht naar het hotel brengt ons weer voor een stuk langs de mooie kustweg.
Een week zijn maar 7 dagen en dat is wel wat kort om Sardinie grondig te verkennen. We zullen nog eens moeten terugkomen...
